U Svečanoj sali Gradske kuće, u petak 22. aprila sa početkom u 18
časova održaće se Svečana akademija Kostiću i Šekspiru u spomen povodom 175
godina od rođenja Laze Kostića i 400 godina od smrti Vilijama Šekspira.
Program organizuju Gradska uprava za kulturu Novog Sada, Kulturni centar i
Organizacioni odbor Novi Sad – kandidat za Evropsku prestonicu kulture 2021.
Autor programa je Hadži Zoran Lazin, a učesnici su:
Senka Nedeljković, Branislav Cvijić, Miloš Milojević,
Mina Momčilović, Aleksandra Rakić, Novosadski duvački kvintet,
Željka Jelić, Miodrag Petrović i Milutin
Na kraju, nameće se zaključak da Laza Kostić nije napravio od Šekspira idola kojem bi se klanjao, niti je uopšte bio opsjednut i opsjenjen Šekspirom, kao što su to za njegovog života tvrdili najpoznatiji srpski kritičari na kraju njegovog umjetničkog rada i životnog puta. Kostić je na Šekspira gledao i pristupao mu kritički, rasuđivao o njegovoj umjetnosti na isti način kao što se odnosio i prema našoj narodnoj književnosti, prema Homeru i antičkim tragičarima. Svojim kritičkim iskazima, kao i svojim djelom u cjelini, pokazivao je veću intimnu bliskost s domaćom duhovnom tradicijom, ali i izražavao težnju da je obogati formama i sadržajima iz velike riznice svjetskog umjetničkog blaga. Što je pri tom Šekspira izdvajao više od svih drugih, i danas mu za to pripada samo čast i hvala. Što njegov cjelokupan doprinos našem poznavanju Šekspira nije bio plodotvoran i inspirativan za nove naraštaje širom zemlje u većoj mjeri, i tome je kriva ljudska slabost i sujeta njegovih moćnih savremenika i njihovih uticajnih učenika i sljedbenika. Ali oni izuzetni koji su nastavili Kostićevo djelo i neposredno poslije njega i između dva svjtska rata, znali su cijeniti i njegov prevodilački i kritički doprinos.
Možemo spremno zaključiti da bi Kostić bio kritičar Šekspira svjetskoga glasa da je više pisao o Šekspiru, ali i ovoliko koliko je napisao zaslužio je naše divljenje i učvrstio nas u uvjerenju da će Šekspir ostati temom za vječne rasprave, kako je to rekao i Gete – koga je Kostić izuzetno cijenio – Shakespeare und keine Ende.
(1999) Vujadin Milanović
Kao prevodilac Laza Kostić je za pozorište najzaslužniji svojim izuzetnim prevodima Šekspirovih dela. Prevođenjem Romea i Julije, Hamleta, Cara Lira, Ričarda III bavio se dugo, neprekidno ih usavršavajući. Proslava Šekspirove 300-godišnjice, kojoj je Laza Kostić bio pokretač, bila je za Srpsko narodno pozorište prilika da u svoj istorijski bilans upiše još jednu impozantnu stavku. Šekspir se sa srpske scene prvi put oglasio za jubilej aprila 1864. odlomkom iz Ričarda III, u Kostićevom prevodu i njegovoj i Telečkovoj režiji. Sledeće godine, aprila 1865, isto ovo pozorište u dosluhu sa istim prevodiocem igra Romea i Juliju kao prvo celovito Šekspirovo delo na balkanskim scenama u prevodu sa originala. Taj prevod, istina narušen malo obradom Tone Hadžića, štampaće se u Pozorištu 1876, a to je prvo štampanje jednog Šekspirovog dela na srpskom jeziku u prevodu s originala. Kada se ovome dodaju i činjenice da se odlomak njegovog prevoda Kralja Lira igra 1873, a ceo prevod Hamleta 1896, da Laza Kostić piše sa oduševljenjem o Šekspiru i članke i stihove, nismo daleko od zaključka da je on tvorac Šekspirovog kulta u Srpskom narodnom pozorištu i kod Srba uopšte, plodotvornog jer se srpska dramaturgija počinje u mnogo čemu oslanjati na najvećeg svetskog majstora drame. Ne zaboravimo, i jamb kao Šekspirov stih u srpsku poeziju dolazi upravo sjajnim versifikatorskim posredovanjem Laze Kostića. On je „taj stih afirmisao i u tom smislu uveo u srpsku poeziju”.
(1991) Božidar Kovaček